Ne Güzel Şey Hatırlamak Seni

Şair: Nazım Hikmet

Ne güzel şey hatırlamak seni:ölüm ve zafer haberleri içinden,hapisteve yaşım kırkı geçmiş iken…

Ne güzel şey hatırlamak seni: bir mavi kumaşın üstünde unutulmuş olan elin ve saçlarında vakur yumuşaklığı canımın içi İstanbul toprağının… İçimde ikinci bir insan gibidir  seni sevmek saadeti… Parmakların ucunda kalan kokusu sarduya yaprağının,güneşli bir rahatlık
ve etin daveti: kıpkızıl çizgilerle bölünmüş sıcak koyu bir karanlık…

Ne güzel şey hatırlamak seni, yazamak sana dair,hapiste sırt üstü yatıp seni düşünmek: filanca gün, falanca yerde söylediğin söz,
kendisi değil edasındaki dünya…

Ne güzel şey hatırlamak seni. Sana tahtadan birşeyler oymalıyım yine: bir çekmece
bir yüzük, ve üç metre kadar ince ipekli dokumalıyım. Ve hemen fırlayarak yerimden penceremde demirlere yapışarakhürriyetin sütbeyaz maviliğine sana yazdıklarımı bağıra bağıra okumalıyım…

Ne güzel şey hatırlamak seni:ölüm ve zafer haberleri içinde, hapisteve yaşım kırkı geçmiş iken…